آفریدگارهوشمند، دوست صمیمی

اگر میتوانستیم دریچه ای به اسرار خلقت باز کنیم، و به نیرویی که خلقت را در نظم نگاه می دارد بنگریم، چه چیزی میدیدیم؟  توده‌ای ازبخار، آتش سوزان؛ یا برعکس، فردی باهوش با قلبی پرمهر و لبخندی دوستانه؟ اگر تو می توانستی خالق خود را ببینی، از او چه سوالی می کردی؟ آیا می خواستی باچنین آفریدگار هوشمند و نیرومند دوست صمیمی باشی؟

اگر خالق ما واقعاً یک شخص است، چقدر او را می شناسیم؟ آیا او شخص خوبی است یا یک زورگوی عصبانی؟ آیا او واقعآ جود دارد؟ اما اگر ما مخلوق او هستیم، آیا او ما را آفریده است تا مدتی زندگی کنیم وبعد نابود  شویم؟ آیا زندگی فراتر از زندگی روی این زمین است، یا این فقط یک تخیل است؟ آیا ما می توانیم به زندگی جاودان و شادی ابدی دسترسی داشته باشیم؟

دوست عزیز، ممکن است که توشخصی مذهبی یا غیر مذهبی باشی یا حتی ندانی به چه چیزی اعتقاد داری. ولی آیا می خواهی یک زندگی پرمعنا و واقعی را تجربه کنی؟ بسیاری از مردم از تنهایی رنج می برند چون زندگیشان خالی است واحساس گناه می کنند. زندگی بدون هدف، دلهره آور است. بعضی مردم ممکن است چنین احساسی نداشته باشند چون آنقدر مشغول کار و چیزهای دیگر هستند که لحظه ای سکوت ندارند.

اما اگر من و تو روزی متوجه شویم که ما نه فقط به عنوان بخشی از این جهان، بلکه برای یک هدف خاص و ابدی خلق شده‌ایم، واکنش ما چطور خواهد بود؟ آیا من و تو بر اساس یک طرح کامل ساخته شده باشیم؟ اما اگر این فکر درست باشد، پس چرا اینقدر بدبختی وجود دارد؟ ما مثل کودکان یتیم با یک خلا اسرارآمیزی در قلبمان هستیم که ثروت، موفقیت، مقام، شهرت و شکوه این جهان نمی تواند آن را پر سازد. اما اگر می توانستیم به ندای روحمان گوش دهیم، فریادش را بشنیویم، میدیدیم که او در فغان و در غوغاست وناله می‌کند که مثل یک فرزند یتیم و گمشده، دوباره یافت شود وبه خانواده خود بپیوندد!

پس چه رمزی هست که باید باز شود؟ برای ادامه لطفاً روی "شگفتی های آفرینش" کلیک کنید!

سوالات :

الف. در قرن بیستم، ما به جایی رسیده ایم که می‌توانیم ادعا کنیم همه چیز را در مورد جهان خودمان می‌دانیم.

ب. ما آرزو می کنیم تا ابد، یک زندگی خوب داشته باشیم.