جاودانگی

تا کنون، لحظه ای نبوده که حقایق روحانی از تمسخر و حمله افراد مغرور و پلید مصون مانده باشد. رسانه های خبری امروز، یا به جمع مسخره کنندگان می پیوندند، و یا اطلاعات ظاهرأ مذهبی ولی دروغین پخش می کنند. اما در میان تمام این سرو صدا ها، در درون ما صدایی حقیقت را تایید می کند! کنجکاوی  خدادادی ما دائمأ در تکاپوست تا ابدیت را درک کند. اگر چند لحظه سکوت اختیار کنیم، صدایی ملایم ولی مستحکمی را خواهیم شنید که در ته وجود ما زمزمه می کند، "ما موجودات ابدی هستیم!" آنچه که خداوند در آغاز آفرینش در ما دمید، ابدی است چون خداوند ابدیست.

پولس رسول، درطول زندگی، یکبار به آسمان ربوده شد (2 قرنتیان 1:12-4) و چیزهایی دید و شنید که اجازه نداشت همه را درمیان بگذارد، بجز اینکه  ما چگونه وارد ابدیت می شویم:

"مردی را در مسیح می‌شناسم، که چهارده سال پیش به آسمان سوم برده شد، در بدن یا بیرون از بدن، نمی‌دانم، خدا می‌داند.  و می‌دانم که این مرد، در بدن یا بیرون از بدن، باز هم نمی‌دانم، خدا می‌داند، به فردوس برده شد و چیزهایی ناگفتنی شنید، چیزهایی که هیچ‌کس اجازه ندارد بر زبان بیاورد." 2 قرنتیان 4:2-2

"ای عزیزان، مقصودم اینست که بدن خاکی که از گوشت وخون ساخته شده است، نمی تواند وارد ملکوت خدا شود، و این بدنهای فانی ما، درخور زندگی جاوید نیستند. حال می خواهم رازی عجیب با شما درمیان بگذارم: ما همه نخواهیم مرد، بلکه به همه ما بدنی نو داده خواهد شد. زمانی که شیپورآخر از آسمان به صدا درآید، در یک لحظه، دریک چشم برهم زدن، همه ایماندارانی که مرده اند، با بدنی فنا ناپذیر زنده خواهند شد. آنگاه ما نیز که هنوز زنده ایم، ناگهان تبدیل خواهیم پذیرفت و بدنی نو خواهیم یافت. زیرا بدن خاکی ما که فانی و ازبین رفتنی است، باید به بدن آسمانی تبدیل شود، بدنی که هرگز نابود نخواهد شد و همیشه زنده خواهد ماند. هنگامی که مرگ تبدیل به زندگی شود، آنگاه این پیشگویی کتاب آسمانی عملی خواهد گردید که می فرماید : زندگی بر مرگ پیروز شد." 1 قرنتیان 50:15-54

پس هرچند ما نمی توانیم در این جسم ابدیت را لمس کنیم، عطش ما برای دانستن ابدیت هرگز خا موش نخواهد شد تا آنرا ببیند! 

"و دیدم که خداوند برای هر کاری زمان مناسبی مقرر کرده است. همچنین، او در دل انسان اشتیاق به درک ابدیت را نهاده است، اما انسان قادر نیست کار خدا را از ابتدا تا انتها درک کند." جامعه 11:3

اگر دقت کنیم، جاودانگی درآیات اول آفرینش هویداست.  از کتاب پیدایش می فهمیم که آفرینش جهان شش روز طول کشید، و کار خدا در روز هفتم به پایان رسید! روز آخر به قدری اهمیت دارد که خداوند آنرا برکت و تقدیس کرد زیرا در آن روز آرامی گرفت.

"به این ترتیب آسمانها و زمین و هر آنچه در آنها بود، تکمیل گردید. با فرا رسیدن روز هفتم، خدا کار آفرینش را تمام کرده، دست از کار کشید. خدا روز هفتم را برکت داده، آنرا مقدس اعلام فرمود، زیرا روزی بود که خدا پس از پایان کار آفرینش، آرام گرفت."  پیدایش  1:2-3

قابل توجه است که هرچند آفرینش جهان در روز هفتم به اتمام رسید، خداوند دائم در حال نجات، تحول، و انتقال زندگی ها از دنیای فانی به ملکوت جاودانه می باشد. پس به این نتیجه می رسیم که روز هفتم می توند دائمی و آغاز یک دوره جدیدی باشد که شکوه آفرینش به اوج و هدف خود می رسد!

"پاسخ عیسی این بود که «پدر من هنوز کار می کند، من نیز کار می کنم.»"  یوحنا 17:5 ترجمه هزاره

برای ادامه، لطفأ روی "شهروندی جدید" کلیک کنید.