رهبری هماهنگ

امروزه فلسفه های رهبری زیادی وجود دارد که هر کدام مزایا و کمبودهایی دارند و هر کدام  روشهای خاصی را برای رهبری گروه ها ارائه میدهند.  یک گروه میتواند یک تیم کوچک از کارشناسان فنی، یا گروه بزرگی مثل جمعیت یک کشور باشد. از آنجا که رهبری خوب باعث موفقیت مالی شرکتها میشود، بسیاری از آنها هزینه های بزرگی را برای آموزش مدیران ارشد شرکت اختصاص میدهند. مدیران خوب، بنوبه خود میتوانند سهم بزرگتری از بازار را بچنگ آورند و در نتیجه منفعت شرکتشان را وسع بدهند. 

یکی از شرکت‌های بزرگ برنامه جدیدی شروع کرد تا مدیران جوان را برای مسئولیتهای خطیرترآماده کند. آنها با عده زیادی از مدیران موفق مصاحبه کردند تا رمز موفقیت آنها را پیدا کرده و بفهمند چه وجوه تشابهی بین آنها وجود دارد. سپس لیستی از تمام خصلتهای مشترک تهیه کردند. چند نمونه از ویژگی‌های خاص مدیریت موفق عبارت بودند از: اعتماد به نفس، فروتنی ، مثبت نگری، پرانرژی، رفتار دوستانه، حمایت افراد گروه، بعهده گرفتن مسئولیت اشتباهات خود، شجاعت، وفاداری، و غیره. متاسفانه وقتی این برنامه را بمرحله اجرا گذاشه شد، بسیاری از مدیران جوان نتوانستند موفق بیرون بیآیند. چنین خصلتهای بارز در افرادی دیده می شود که در طول زمان و در مشارکت با روح القدس شخصیت آنها دائم رو به بهبود است. به عبارت دیگر، اکثرآ در زندگی یک مسیحی بالغ که تولد تازه دارد و از روح خدا کمک می گیرد میتوان این خصلتها را مشاهده کرد!

مسلماً، برای رسیدن به رشد روحانی و در بر گرفتن چنین ویژگی‌های رهبری، نیازمند ذهنی تازه و اراده‌ای استوار خواهد بود تا بتوان از عادت‌های بد که از بدو تولد از افراد خانواده و از فرهنگ جامعه خود یاد گرفته ایم آزاد شویم. به عنوان مثال، ما یاد گرفته ایم که برای کسب مقام بالاترباید زیر پای رقبا را بزنیم! این طرز فکر با تعلیم مسیح مغایرت اساسی دارد.

آیا میتوان طرز فکرمان را که بر مبنای عادتهای ناسالم ریشه گرفته است تغییر داد؟ حتی شاگردان عیسی مسیح، مثل گذشتگان و آداب و رسوم گذشته تفکر و رفتار میکردند چون هر کدام تقلا می کردند رهبر گروه بشوند. این طرز فکر باعث وسوسه چند نفراز شاگردان مسیح شد بطوری که سعی کردند با ترفندهای انسانی و سیاست بازی، نظر استادشان را بدست آورند و ریاست گروه را بدست آورند. ولی درنهایت، خجل شده، باعث رنجش شدید همقطاران خود شدند.

شاگردان عیسای مسیح برای درک مفهوم رهبری مسیحی احتیاج به یک تحول فکری داشتند، چون بین خودشان بحث می کردند که چه کسی بزرگتراز همه است. و در این لحظه تاریخی بود که عیسی مسیح، مفهوم رهبری مسیحی را باز کرد:

"در ضمن بین شاگردان این بحث درگرفت که کدام یک از ایشان بزرگتر است. عیسی به ایشان گفت: « در این دنیا، پادشاهان و بزرگان به زیردستانشان دستور می دهند و آنها هم چاره ای جز اطاعت ندارند! اما در میان شما کسی از همه بزرگتر است که بیشتر از همه به دیگران خدمت کند. دراین دنیا، ارباب بر سر سفره می نشیند و نوکرانش به او خدمت می کنند. اما اینجا بین ما اینطور نیست، چون من خدمتگزار شما هستم."  لوقا 24:22-27

تعلیمات عیسای مسیی عمیقاً طرز فکر و شیوه زندگی شاگردانش را تغییر داد بطوری که در اولین کلیسایی که تاسیس شد، بجای یک رهبر، یک تیم رهبری، شامل سه نفر از شاگردان بوجود آمد، و یعقوب که حتی یکی از 12 شاگرد نبود، بعنوان سخنگوی گروه، دبیر، و نماینده شورای مسیحیان شناخته شد!

در تمام دنیا امکان ندارد کسی را پیدا کنیم که تمام مهارت ها و توانایی های رهبری را داشته باشد یا وقت آنرا داشته باشد که آنرا بکار ببندد. جالب است که حتی روح‌القدس تمام عطایای روحانی را به یک شخص واحد نمی دهد. برعکس، اوهدایای و توانایی های  روحانی را بین ایمانداران به مسیح پخش می کند تا جمع ایمانداران، یعنی کلیسا، با هماهنگی و وابستگی به همدیگر کار کنند.

"تا به این ترتیب در میان اعضای بدن هم‌آهنگی ایجاد شود و هر عضو همان قدر که به خود علاقه و توجه دارد، به اعضای دیگر نیز علاقمند باشد." اول قرنتیان 25:12

وقتی چند رهبر تجربیات و توانایی‌های خود را با هم بکار می برند، قدرت آن گروه بمراتب بیشتر ازمجموع توانایی های فردی هرکدام خواهد بود. علاوه بر این، اگر یکی از رهبران گروه، مثلأ در یک گروه سه نفری اشتباهی انجام دهد، دو نفر دیگر بکمک و حمایت او آمده واین نقض را برطرف خواهند کرد. آنها برعکس رقبا، همچون اعضای یک بدن با هم کارمی کنند.

پولس رسول، بزرگترین مبشر قرن اول بود ولی اکثرأ همراه با دیگر رهبران سفر می کرد تا کلیساهای جدید تأسیس کند. او در هر شهری گروه های رهبری متشکل از چندین کشیش تشکیل می داد. متأسفانه، همانطور که پولس پیش بینی می کرد، افراد قدرت طلب وارد کلیسا شدند و بجای رهبری گروهی و خدمت به اعضا، عنوانها و سلسله مراتب برقرار کرده، بر اعضای کلیسا حکومت کردند. غرور انسانی ممکن است حتی رهبران خوب را وسوسه کند تا دیگران را از گروه رهبری برانند و بتنهایی ریاست کنند. در این باره، پطرس رسول این خطر را مشاهده کرده، می نویسد:

"خواهش من اینست که گله ای را که خدا به شما سپرده است، خوراک دهید. با میل و رغبت از ایشان مراقبت نمایید، نه از روی اجبار و نه بخاطر چشم داشت، بلکه بخاطر اینکه می خواهید خداوند را خدمت کرده باشید. ریاست طلب نباشید، بلکه سرمشق خوبی برای ایشان باشید." اول پطرس 3،2:5

برای ادامه، لطفأ روی "همکاری" کلیک کنید.